Maarten Molenaar nie brzmi może jako imię i nazwisko osoby z Polski ale jednak. Maarten mówi po polsku i w dodatku siedzi właśnie na Curacao (jeżeli znacie tą nazwę wyłącznie z barów to oznacza, że macie pewien problem?). Mieliśmy już relację o Bonaire, a Maarten twierdzi, że Curacao to takie Bonaire z plusem, bo jeszcze jest mnóstwo rozrywki, gdy nie wieje. Przeczytajcie zresztą sami co Maarten ma do powiedzenia o samej wyspie i jej walorach
"Przed samym wylotem byłem trochę zdenerwowany tym wszystkim co będzie się działo na lotnisku. Po pierwsze, pierwszy raz miałem wylatywać z tak dużego lotniska, pierwszy raz miałem lecieć na inny kontynent i pierwszy raz jak miałem lecieć z całym sprzętem windsurfingowym. Na szczęście nie musiałem dokonywać extra dopłat za sprzęt i wszystko poszło w standardowej cenie i nie miałem absolutnie żadnych problemów z załadunkiem i samym lotem. Po 10-ciu godzinach, 3 filmach, 2 posiłkach, wylądowałem na Curacao, gdzie zaczął się cały "fun"
Pamiętam jak po raz pierwszy w życiu leciałem samolotem z Polski, gdzie było 18 stopni, do Włoch, gdzie było 33 stopnie, co było dla mnie nie lada szokiem. Myślałem, że dzięki temu, tym razem będę przygotowany, bo nie założyłem żadnych ciuchów w czarnym kolorze. Ponieważ w Holandii było akurat 10 stopni jak wylatywałem i w samolocie też nie za gorąco, musiałem mieć długie spodnie i buty, co spowodowało, że gdy w końcu dorwałem się do swojego bagażu, byłem już cały zgrzany
Kolejną niespodzianką było dla mnie przejście "immigration", które było obsługiwane przez dwie babeczki, a nas przyjezdnych około 400! Utworzyła się więc niemała kolejka, w dodatku, te panie oczywiście nie należały do najmilszych osób na świecie. Na domiar złego, zostałem poproszony o wykazanie, że mam wystarczająca ilość pieniędzy na swój pobyt i bilet powrotny. Jako, że powrót miałem zaplanowany za 8 miesięcy, to nawet nie przyszło mi do głowy, by go już teraz mieć wydrukowanego.
Brak internetu na lotnisku nie ułatwił mi tutaj sprawy, więc mój paszport został zabrany, a ja wysłany do małego, żółtego pokoiku w samym rogu hali. Na szczęście po godzinnej dyskusji zostałem wypuszczony i już za chwilę mogłem postawić legalnie swoją stopę na pięknej wyspie Curacao.
Apartament dość przyjemny, może pomieścić 8 osób, w pobliżu supermarket i obok głównej drogi prowadzącej do surf szkoły. Jedyną niespodzianką było to, że jest tam kompletnie pusto (do czasu). Szybki transport i już się pojawiłem ze sprzętem na Caracas Bay, gdzie zobaczyłem chyba najładniejszą, niebieską i krystaliczną wodę w moim życiu. Krótkie zapoznanie się z lokalesami i mogłem wracać, aby się najeść i sprawdzić czy moja karta działa w sklepie.
Oczywiście nie działała, tak jak i mój telefon ? Nie mając pieniędzy, stałem przed obliczem "polowania" na jedzenie ale tu kolejna niespodzianka. Mogę kupić dziś, a zapłacić jutro - takie uroki bycia na końcu świata. Pierwszym strategicznym zakupem było nabycie roweru, dzięki któremu będę mógł się poruszać do wyspie i do pracy. Atmosfera w surf szkole jest idealna, a woda cieplejsza niż pod prysznicem.
Co więcej z ciekawostek, na Curacao nie uciekniecie od komarów. Te mordercze istoty są chyba w każdym zakątku świata, więc i tu ich nie mogło zabraknąć. Co więcej, na Curacao trzeba się zaopatrzeć w adaptery do wtyczek do prądu. Podróżowanie rowerem wcale nie jest takie łatwe, bo drogi są okropnie dziurawe, oczywiście nie ma lamp przy drodze, a rośliny które dosłownie rosną na drodze, powodują ciągłe łapanie gumy.
Teraz najważniejsze, czyli wiatr. Na razie jest low season i niestety na początku go nie było, na szczęście mam dużo czasu i mogłem spokojnie na niego czekać.
Na szczęście, kolejne 2 tygodnie spędzone na wyspie dały mi sporo satysfakcji. To wystarczyło, by się utwierdzić w przekonaniu pozostania na Curacao. Jak już wspomniałem jest low season więc wieje mało, za to pada dużo. Ale słońca też nie brakuje i wreszcie zmieniłem opaleniznę raka na brązową. Brak wiatru rekompensuję innymi atrakcjami takimi jak SUP, skimboarding, freediving i Cliff jumping (skoki z klifu). Zdążyłem już zaliczyć bardzo ciekawą sesje na SUPie dookoła laguny w nocy. Oczywiście w grupie z innymi entuzjastami tego sportu.
Co do skim'a, to ciekawa sprawa, że przebywając w Rewie i na Helu, gdzie przecież są idealne warunki na tego typu zabawy, to nigdy nawet nie próbowałem. Oczywiście dzieciaczki, który skaczą na tym na plaży reprezentują mega poziom robiąc tricki, których nawet nie znam nazwy.
Praca i nauka innych należy do czystej przyjemność. Nie ma lepszej nagrody za wszystkie starania i ćwiczenia, jak wychodząca z wody postać z szerokim uśmiechem. Aż trudno to nazwać pracą, bo to czysta przyjemność.
Na szczęście zaliczyłem już sporo sesji na windsurfingu. Średnio co 3 dni mogę liczyć na 3-godzinną sesję na 5.4 dzięki czemu trochę się już rozpływałem i zaliczyłem delikatny progres ustając spocka. Moje jaranie się spockiem wygląda jednak trochę śmiesznie, kiedy podpływa do mnie dzieciaczek, który z uśmiechem na twarzy robi switch chachoo przede mną.
To tylko utwierdza mnie w przekonaniu, że jestem w najbardziej odpowiednim windsurfingowo miejscu. Wczoraj na pogaduszki przyjechał Kiri Thode, bo okazało się, że mój współpracownik jest jego kuzynem, więc miałem okazję przybić z nim piątkę. Od połowy grudnia sezon wiatrowy powinien ruszyć i wtedy już do marca pływanko codziennie na 4.7
Wtedy pojawi się również update bardziej windsurfingowy. Gdyby ktoś się pojawił w międzyczasie na Curacao, zapraszam
Pozdrawiam wszystkich na Sieplywa.pl
Maarten Molenaar
