Od kilkunastu lat jestem pasjonatem windsurfingu, pływałem na różnych deskach i uważam, że windsurfing jest jedną z najbardziej fenomenalnych dyscyplin żeglarstwa i na pewno mój pogląd nie jest odosobniony. Dlatego cztery lata temu swoją pasję pływania postanowiłem połączyć z jeszcze jedną swoją pasją, pasją tworzenia.
Jako plastyk i projektant mogłem swoje umiejętności i zdolności manualne, połączyć z wiedzą na temat budowy i technologii desek. I zgodnie ze sztuką, zacząłem je projektować, myśląc o designerskiej marce desek, nie pozbawionej poszukiwania innowacyjnych rozwiązań.
Pierwszą krokiem było znalezienie nazwy i zaprojektowanie logo.
Deski nazwałem angielskim słowem "Element". Pierwsze deski, mają logo dynamicznej litery E, ale logo to za bardzo przypomina logo firmy Exocet, Po wielu próbach, ostatecznie zaprojektowałem znak składający się z trzech grotów tak ułożonych, aby symbolizowały trzy żywioły; wodę, ogień i powietrze. Dało to, dynamiczny, prosty i charakterystyczny znak, który moim zdaniem świetnie pasuje do charakteru moich desek. Ze względów oczywistych, swoje projekty zacząłem realizować od budowy desek. Chciałem też, pływać na swoich deskach.
Ponieważ śledzę historię windsurfingu, czytam pisma windsurfingowe, oglądam reklamy, nowości, między wierszami wyłapując różne informacje, które mogę ewentualnie wykorzystać przy projektowaniu. Tak poznaję podstawowe zasady. Ponieważ wiem, że takiej wiedzy nigdzie nie zdobędę, muszę polegać jeszcze na jednym; własnej intuicji i umiejętnościach, takich jak na przykład; wyczucie formy, czy proporcji, niezbędnych do szukania kształtów desek.
Bardzo pomocne okazują się też ustalone podobne proporcje desek różnych firm; długości do pojemności i szerokości. To, daje mi podstawową wiedzę na temat budowy desek, ich shape'ów i technologii.
Niebagatelną rolę, odgrywa również, podpatrywanie uszkodzonych desek na spotach, utrąconych dziobów, czy uszkodzonych pokładów, które pokazują z kolei tajniki konstrukcji i ich kompozytów. Reszta, to moje doświadczenia, poznawanie gramatur tkanin zależności wagowych i sprawdzanie poszczególnych kombinacji używanych materiałów. W końcu doświadczenia, przekładam na udoskonalanie elementów. Osiągam w ten sposób zamierzony efekt na którym mi zależy, a mianowicie jak najniższą wagę i dobrą wytrzymałość. Równolegle też, wertuję materiały potrzebne do poszczególnych technologii, których dostępność w Polsce, jak się okazało, nie sprawia większych problemów.
Do projektowania desek, w początkowej fazie używam szkicownika, potem wzorem konstrukcji samochodowych, wykonuję model deski, ale w skali, mierzę jej pojemność, nanoszę ewentualnie poprawki. Dociążam je średnią wagą, oczywiście w skali, sprawdzam, jak rozkłada się wyporność w danym modelu. Bo dopiero taki ogląd, daje mi wyobrażenie o desce. Potem dane przenoszę do komputera. Na tą okoliczność zaopatrzyłem się w niezbędny sprzęt i nauczyłem obsługi programów wspomagających projektowanie, aby być samowystarczalnym na każdym etapie projektowania. Ale moim zdaniem, nawet najlepsze 3-D nie pokaże tego co model. Dopiero na formach desek, w komputerze projektuję grafikę. Przykładam dużą wagę do wyglądu estetycznego poszczególnych elementów grafiki i nie żałuję na to czasu. Pierwsze konstrukcje i elementy, zbudowałem bez większych wpadek technologicznych, mimo że początki są zawsze trudne. Wystarczyła chyba pomysłowość, cierpliwość i precyzja wykonania. Jedną z bardziej wymagających czynności przy deskach jest jej wykańczanie; nanoszenie grafiki, lakierowanie, bo uważam, że ostateczny wygląd deski, świadczy o jej estetyce i jej wykonawcy.
Takim przykładem jest deska w której wykorzystałem przetłoczenia podobne do używanych w samochodach, ma to na celu usztywnienie pokładu, i nie przeszkadza przy poruszaniu się po pokładzie. Innym przykładem jest deska która ma kształty ostre, agresywne; inspiracja pochodziła z kształtów samolotów bojowych. Ponieważ uznałem że, jej kształt od strony dziobu nie ma wpływu na ślizg, mogłem sobie pozwolić na taką formę.
Projektuję deski, od kilku lat i jest to raczej nieprzerwana praca i moja inwestycja. Zbudowałem sześć konceptów i je powtarzam, inwestując swoje środki. Kilka desek sprzedałem. Co sezon staram się wdrażać nowe projekty. Chociaż można powiedzieć, że projektuję i wykonuję deski profesjonalnie, to nie jest to jeszcze do końca moja profesja. Ale zamierzam powoli rozwijać działalność. W tej chwili więcej czasu spędzam na projektowaniu. Z projektowania jednej deski wynika pomysł na następną. Czas pokaże w którym kierunku rozwinie się moja praca. Bliższy byłbym koncepcji firmy Quatro czy Lorch, które zasłużenie mają swoją renomę, czy mniejszych warsztatów, wykonujących deski na zamówienie. O deskach seryjnych nie będę się wypowiadał, chyba że w takim kontekście, że tak naprawdę nie ma idealnych desek, o czym świadczy ich ilość i różnorodność, są ściśle wyspecjalizowane, na razie bez szybkiego postępu technologicznego.
Mój warsztat pracy. Najbrudniejszą część produkcji deski wykonuję w małym garażowym warsztacie, natomiast później dalsza praca odbywa się w 50-metrowej pracowni. Rdzenie styropianowe wykonuję ręcznie i przy pomocy szablonów, aby zachować dokładność i powtarzalność desek. Na pewno pracownia nie przypomina jeszcze prawdziwej shaperni, ale to początki. Na końcu oczywiście najważniejsze, opływam prototypy, słucham innych opinii i wyciągam wnioski przy projektowaniu następnych desek. Niestety, wszystkich nie mogę zadowolić, dlatego raczej pozostaję konsekwentny swoim wyobrażeniom o deskach windsurfingowych.
Piotr Kondrad 
