03.02.2016
Blue Palawan International Kiteboard Open - relacja Maćka Lewand
W 2015 roku miałem okazję wystartować w tylko jednych zawodach wakestyle'owych, a dokładnie TripleS w USA na przełomie maja i czerwca. Pozostałe kite'owe zawody, które obejmowały przeszkody zostały odwołane albo zdegradowane do rangi lokalnej (np. RailMasters - zostały potwierdzone 8 dni przed ich rozpoczęciem).
Tym bardziej się ucieszyłem, gdy usłyszałem o nowym evencie na Filipinach, który miał się odbyć na początku 2016 na wyspie Palawan.
Jako, że już wcześniej planowałem spędzić tam zimę, przylot na zawody był oczywisty.
Trochę się zmartwiłem, kiedy podali oficjalny termin, gdyż niezbyt mi pasował i w praktyce oznaczał dojazd prosto na zawody, bez jakiegokolwiek wcześniejszego rozpływania, czego za bardzo nie lubię. Aczkolwiek lepsze to, niż w ogóle się tam nie pojawić.
9 stycznia melduję się w Manilii, noc w hostelu Stone House i następnego dnia lot lokalnymi liniami Cebu Pacific do Puerto Princesy, gdzie mają miejsce zawody.
Z okien samolotu dostrzegam sporo białych grzywek, więc od razu po zameldowaniu w hotelu przepakowuję quiver i uderzam na spot. Udaje mi się wcisnąć dosłownie trzy przejazdy na jednym ze sliderów przed zachodem słońca.
Kolejne dni to oficjalne zapisy na zawody i oczekiwanie na wiatr, którego mamy jak na lekarstwo podczas całego eventu. Organizatorzy decydują się na rozegranie trzech kategorii: Slider, Kicker i Freestyle. Startujemy w heatach ustalonych na podstawie rankingów z zawodów w Stanach. Z kazdego heatu 3 osoby przechodzą dalej do dziewięcioosobowego finału.
Drugiego dnia pojawia się lekka bryza, która pozwala nam na rozegranie eliminacji w konkurencji slider. Niestety ląduję w pierwszym heatcie, więc w praktyce moje przejazdy na przeszkodach są jednymi z pierwszych prób jakie miałem i nie są wystarczające by przejść dalej. Zaraz po zakończeniu eliminacji wiatr się jeszcze osłabia i zawodnicy protestują przeciw dalszemu rozgrywaniu heatów, więc zostają one przerwane.
Kolejne dni nie przynoszą zbyt wiele akcji na wodzie. Któregoś popołudnia pojawia się na dwie godziny wiaterek na duże latawce 15m2+. Jednak zanim sędziowie zdecydowali się na jakikolwiek ruch, wiatr znika. Organizatorzy umilali nam czas jak mogli zapewniając dodatkowe atrakcje w bezwietrzne dni.
Niespodziewanie pojawia się prognoza na ostatni dzień zawodów - 14 węzłów.
Wczesna pobudka, by zdążyć na skippers o 8 rano. Na miejscu niestety cisza. Około 10 włącza się lekki wiatr - 10 węzłów. Zaczynają od finału sliderów (na rooftopie), więc wreszcie mam trochę czasu pokatować dla siebie (wszystkie ujęcia z filmu).
Następny w kolejności idzie kicker, na którego potrzebujemy troszkę więcej wiatru. Jednak na złość wszystkim wiatr zaczyna się osłabiać i po raz kolejny przerywamy zawody. W pewnym momencie dochodzą 2-3 węzły, więc wrzucają na wodę dziewczyny, a po chwili ku wielkiemu zdziwieniu - facetów. Rzeźbię ile się da na 17m2 Mr.Big, aczkolwiek na nie wiele mi się to zdaje. Po rozegraniu całej drabinki przestawiamy kicker na drugą nogę, a wiatru coraz mniej (zaczyna się robić dramatycznie). Większość bardziej spada z kickera niż się z niego wybija. Zawzięty bój o zwycięstwo w tej konkurencji prowadzą Sam Light i Eric Rienstra.
Wieczorem odbywa się oficjalne zakończenie zawodów, wraz z rozdaniem nagród i imprezą.
Oficjalne wyniki:
Overall Women:
1.Karolina Winkowska
2.Sensi Graves
3.Colleen Carroll
4.Victoria Soloveykina
5.Manuela Jungo
6.Katarzyna Lange
7.Malin Amle
8.Julia Castro
9.Natalia Grabowska
Overall Men:
1. Sam Light
2. Eric Rienstra
3. Brandon Scheid
4. Craig Cunningham
5. Sam Medysky
6. Axel Tack i Noe Font (remis)
8. Tom Court
9. James Boulding
10. Maciek Lewandowski i Tobias Hölter (remis)
12. Nico Etienne
13. Phil Larcher
Wielkie brawa dla naszego polskiego składu dziewczyn. Karoli za zgarnięcie pierwszego miejsca we wszystkich kategoriach (slider, kicker, overall), Kasi za 4 miejsce na kickerze i 6 w generalce i Natalii, dla której była to pierwsza styczność z przeszkodami na kite.
Przed przyjazdem na zawody bardzo się cieszyłem, że powstał nowy park na Filipinach. Po pierwsze, spotów z przeszkodami jest jak na lekarstwo, po drugie Azja jest tania i byłaby to świetna opcja na zimowy trening. Niestety w praktyce okazało się, że miejsce to nie jest zbyt wietrzne i Puerto Princesa jest dosyć droga w porównaniu do innych miast/wysp. Do tego dochodzi jeszcze codzienna kwota za korzystanie ze spotu, więc koniec końców cena zaczyna się robić europejska.
Przykładowe ceny:
1PHP=9groszy
1zł= 11PHP
- lot Polska-Manila około 30 00 zł, czasem trafiają się promocje za 1 500 zł w 2 strony
- lot Manila-Puerto Princessa - od 100 do 400 zł w jedną stronę, zależnie od daty rezerwacji i ilości przewożonego sprzętu (polecam Cebu Pacific Airways)
- zakwaterowanie Puerto Princesa 500 - 1 000 PHP/ pokój
- zakwaterowanie w Blue Kiteboarding 2 500 PHP /os/noc
- koszt korzystania ze spotu w Blue Kiteboarding 500 PHP/dzień (konieczne przy chęci korzystania z przeszkód, tuż obok wstęp na plażę kosztuje 20 PHP)
- posiłek w knajpie 100 - 400 PHP/os
- średnia cena zakwaterowania za miesiąc na Filipinach 10 000-25 000 PHP/pokój
