To już czwarty sezon, który nasz team zimę spędza na różnych spotach Azji. Wiosną 2014 zrodził się pomysł, że nadchodzący sezon zimowy spędzimy w większości na Filipinach - wyspiarskiej krainie położonej na ponad 7 tysiącach wysp. Kiedy ogół wind&kitesurferów słyszy o Filipinach - przede wszystkim kojarzy tę część Azji z Boracay.
Rzeczywiście - to najbardziej popularna wyspa, z rozwiniętą bazą hotelową, restauracjami, klubami i..., niestety też tłokiem. Takie nasze "Mielno". Wraz z niewątpliwie ciekawą stroną night live, w parze idzie jednak wiele mankamentów "kurortu"; tłoczno na wodzie, drogo na lądzie i dosyć brudno. Do tego niezbyt duża plaża i mnóstwo ludzi. Postanowiliśmy to miejsce pominąć zupełnie lub ewentualnie pozostawić na sam koniec jako ciekawostkę i bardziej rozrywkowo. Poza bardzo dobrymi warunkami wiatrowymi zimą, Filipiny są też tanie i bezpieczne, ciekawe kulturowo i krajobrazowo, pod jednym warunkiem: spośród kilku tysięcy trzeba znaleźć tą jedną odpowiednią wyspę.
Ekipa jak zawsze na naszych wyjazdach mieszana; niektórzy stawiali pierwsze kroki na kajcie, inni zaczynali skoki i rotacje, Jaca i Tomek pierwsze halsy na wave'ówce, a Richie, Artek i Grzesiek przyjechali nastawieni na solidny, codzienny trening freestyle. Ułatwił nam to wszystko dobry wiatr i niezatłoczony spot. Ale był też czas i okazja pozwiedzać ciekawe miejsca i najzwyklej się zresetować.
Kierowaliśmy się w rejon morza południowo-chińskiego a dokładnie na morze Sulu. Jego granice wyznacza kilka dużych filipińskich wysp; Mindoro, Panay, Palawan, Mindanao, a od południa wybrzeże Borneo. Może słowo "odkrycie" zabrzmi zbyt patetycznie ale myślę, że to właśnie miejsce niesamowicie zyska na atrakcyjności w perspektywie kilku najbliższych lat. Wycelowaliśmy na niewielką wyspę Cuyo, wraz z archipelagiem kilkudziesięciu małych wysepek dookoła.
Cuyo leży w płd. części morza Sulu, w połowie drogi pomiędzy wielkimi wyspami Palawan a Panay. Setki kilometrów otwartego morza wokół, plus położenie w obszarze stałego, zimowego monsuna Amihan, wiejącego od listopada do maja - w mojej ocenie wszystko to powinno gwarantować doskonałe warunki. Nie pomyliliśmy się i strzał okazał się w 10-tkę. Porównując równolegle prognozy np. z Boracay, siła wiatru była najczęściej większa min. 10knt.
Podczas 3-tygodniowego pobytu na samym Cuyo, jeden dzień był słaby, choć można było na dużych rozmiarach popływać. Dużo przygód po drodze, ale to w następnym artykule:). Opiszę dokładnie naszą podróż, jak dotarliśmy na Cuyo i jak było na innych wyspach. Będą "tipy" na co warto zwracać uwagę, a czym nie ma sensu zaprzątać sobie głowy, a na co trzeba bardzo uważać. Zapraszam do obejrzenia krótkiego editu naszej produkcji, w większości kręcony na spocie Capusan Beach.
Wielkie dzięki dla wszystkich uczestników naszej filipińskiej przygody i do zobaczenia w przyszłym roku na Cuyo! Specjalne podziekowania dla Wainman Hawaii i SU-2 Kiteboarding.
