Zosia Roguska
Jak wiemy bardzo niewiele dziewczyn plywa w polsce freestyle... Ale jadnak kilka takich jest! Tylko ze nic o nich nie wiemy! Postanowilismy wiec blizej sie im przyjrzec, i spytac co one same o tej sytuacji mysla. Zobaczcie co nam powiedziala jedna z nich
Zosiu, w pierwszych swoich słowach na siepływa opowiedz nam jak to windsurfing wkradł się do twojego życia.
Pochodzę z rodziny bardzo mocno związanej z naturą, aktywnej i kochającej sport. I choć mieszkamy w Warszawie, to odkąd pamiętam każdą wolną chwile spędzamy to nad morzem, to w górach, nieraz i na mazurach. Tak więc spróbowałam chyba wszystkich sportów na świeżym powietrzu jakie istnieją. Jednak najchętniej wracałam nad nasze polskie morze - do... wody!
Woda ciągnęła mnie jak magnes! A kiedy pojawiał się wiatr mój tato szedł pływać, i kiedy szykował cały sprzęt windsurfingowy ja kręciłam się wokół chcąc koniecznie w czymś pomóc. Potem patrzyłam jak zasuwał po spienionym Bałtyku - i też tak chciałam. A jak już skończył pływać, to bawił się z nami przy brzegu na desce.
Pod jego okiem w wieku 8 lat postawiłam swoje pierwsze kroki na desce. A potem to już poszło...
Uczyłam się, próbowałam, przechodziłam przez wszystkie etapy próbując czerpać z każdego jak najwięcej radości.
Jak udaje Ci się robić tak szybki postęp na desce?
Początki nie były łatwe- jak w każdym sporcie. Potrzeba było dużo cierpliwości i wytrwałości. Jednak pierwszy ślizg wynagradza wszystkie trudy i ciężką pracę włożoną przez lata. Do czasu pierwszych startów z wody i ruf pływałam tylko tydzień w roku, na Helu. I to wystarczało do tego momentu, ale żeby dalej się rozwijać potrzebowałam więcej czasu na wodzie, przy lepszych warunkach wiatrowych.
Dlatego też cztery lata temu wyjechałam pierwszy raz za granicę na deskę i wtedy dopracowałam moje starty z wody i nauczyłam się rufy w ślizgu (choć ciągle sprawia mi ona problemy..). ;)
Rok później na Fuercie zaczęłam próbować wybijać się do vulcana i po raz pierwszy zetknęłam się z falkami. Dwa lata później wylądowałam pierwszego vulcana. A w tym roku zrobiłam chyba największy postęp, który też sprawił mi wiele radości- albowiem regularnie ląduje już vulany i spocki (również spock 540) no i z falami też idzie mi coraz lepiej. Do tego wszystkiego trzeba mieć dużo pasji i chęci, i nie bać się próbować- nikt się z nas przecież nie będzie śmiał, prędzej podpowie czy da wskazówkę. Trzeba próbować- nawet po tysiąc razy, analizować i poprawiać błędy- aż w końcu w najmniej oczekiwanym momencie uda nam się zrobić nowy manewr
Dlaczego windsurfing a nie inne łatwiejsze i mniej wymagające sporty jak kite?
Kitesurfing jest równie pięknym sportem jak windsurfing, ale ja jednak bezpieczniej/pewniej czuję się na desce- i myślę że już tak zostanie. Płynąc na windsurfingu czuję bliskość wiatru i jego moc, na kicie z kolei czuje się jakbym latała ale nie koniecznie dzięki sile wiatru (może dzięki jakimś zaklęciom?) :)
Ale jak mówiłam wcześniej, uwielbiam wodę i sporty z nią związane, tak więc ogromną radość sprawia mi deska, kite, nurkowanie, surfing i stand up paddle- ale czasu i wiatru na wszystko na raz nie starcza, tak więc coś trzeba było wybrać.
Powiedz nam z perspektywy kobiety jak to jest pływać freestyle
Z perspektywy kobiety to na pewno rzuca się w oczy fakt że 90% mojego czasu spędzam wśród mężczyzn! Ale nie ma na co narzekać.. Bardzo szybko można się z nimi zaprzyjaźnić, są pełni energii i pozytywnie nastawieni do życia. No i ile można się od nich nauczyć!;)
We freestylu niesamowite jest dla mnie oczekiwanie i szukanie idealnego warunku, kawałka płaskiej wody. I potem to uczucie, gdy się go odnajdzie. Obserwowanie i życie razem z przypływami i odpływami oceanu.
Wciąż tak niewiele dziewczyn na wodzie- jak myślisz dlaczego- pomijając warunki fizyczne
Wydaje mi się, że my dziewczyny przez jakąś taką wrodzoną skromność niewiele o sobie mówimy, nie chwalimy się swoimi osiągnięciami, pasjami. Przez to niewiele wiemy o sobie nawzajem. Brakuje takiej damskiej ekipy, społeczności windsurfingowej dziewczyn. Gdzie mogłybyśmy wymieniać się uwagami, radami, organizować jakieś wspólne wyjazdy czy eventy. Myślę również że jest sporo dziewczyn które już super sobie radzą na wodzie, pływają w ślizgu i robią straty z wody i myślą, że to już koniec, że nauczyły sie wszystkiego czego były w stanie i nawet nie próbują dalszych manewrów. A trzeba je zachęcać i pokazywać że mogą, że to wcale nie jest takie trudne! Dla kobiet wszystko jest możliwe :)
Może w przyszłości zacznę organizować takie wyjazdy- tylko dla dziewczyn, żeby nauczyć się i spróbować czegoś nowego i mieć przy tym mnóstwo zabawy.
Dzięki wielkie za rozmowę i życzę powodzenia na wodzie :)
