Na Mistrzostwa Świata jechałem z dużymi ambicjami. Zimowy sezon przetrenowałem ciężko razem z Black Teamem Point-7 na Teneryfie, a wygrywający PWA Korea Alberto jeszcze dodał mi otuchy. Zaczęło się w porządku - 3cie w pierwszym finale. W kolejnej rundzie popełniłem błąd w półfinale idąc na za dużym sprzęcie, ale i tak bym jeszcze wszedł do finału, tylko Casper Bouman przewrócił mi się przed dziobem i nie było za bardzo czasu na reakcje...
loosers final wygrałem z tzw. palcem i po pierwszym dniu i dwóch eliminacjach byłem tuż za podium.
Kto by przypuszczał, że kolejny wiatr będzie dopiero ostatniego dnia! I również ten dzień zaczął się nieźle. 2gie w finale i byłem z powrotem w walce o tytuł. Niestety w ostatniej eliminacji sędziowie nie reagowali na zmieniające się warunki i w niejednym heacie zawodnicy musieli robić 2 sztagi, żeby wejść na boję, lub stawali totalnie bez wiatru a komisja była nieugięta. Również przed moim ćwierćfinałem wiatr siadł z 24 do 14 węzłów, a będąc w drugim ćwierćfinale nie miałem czasu na zmianę sprzętu. Poprosiłem więc komisję na wodzie, ale jedyne co usłyszałem to "NEIN".
Chłopaki z pierwszego ćwierćfinału zdążyli wskoczyć na brzeg i złapać duże zestawy i to właśnie oni wszyscy awansowali a cały mój heat odpadł, razem ze mną, stojącym bez ślizgu przez połowę heatu. Złożyłem protest chcąc powtórzenia heatu i jury jak najbardziej się ze mną zgadzało, ale nie byli w stanie znaleźć paragrafu, który zmusiłby sędziego do powtórzenia. I w ten oto sposób, znów odpadłem w półfinale i nie tylko straciłem miejsce na podium, ale również 4-te. Pretensje mogę mieć tylko do siebie, bo gdybym nie popełnił błędu pierwszego dnia nie musiałbym już martwić się o tą ostatnią rundę.
Ale taki jest slalom i nie pozostaje nic, jak wrócić do treningu i powrócić na trasę zdecydowanie mocniejszym.
Maciek Rutkowski
Point-7, Patrik Boards, Quiksilver, Burn, Unifiber, Sylt-Brands
